Het lijkt een rustige dag te worden. We rijden vandaag naar Canyon de Chelly en dat is een rit van nog geen 100 miles. We onbijten op ons gemak, kopen nog een T-shirt, een pet, een dreamcatcher en een koelkastmagneet in de shop en dan checken we uit. De auto ziet helemaal rood van de M.V. stof en Anja roept dat een 'buitje voor het stof' wel lekker zou zijn, want dan spoelt de auto weer een beetje schoon.....

We stoppen in Kayente voor een kop koffie en om de tank vol te gooien en gaan dan weer verder.

We slaan af bij Indian Route 59 en de borden geven al aan dat we er over een uurtje zullen zijn. Beetje vroeg, maar wat geeft het. Na de intensieve dag van gisteren is een beetje niks doen, boekje lezen, van de zon genieten ook wel eens lekker.

We rijden op een 2-baansweg, weinig verkeer en links en rechts van de weg is ook al niet zo veel te beleven. Het landschap is vlak. In de verte komt een donkere lucht aan en we zien het lichten. We dollen dat we er recht op af rijden en dat dan iig de auto schoon zal spoelen, dat wilden we toch zo graag???

.....Be careful what you wish for.....

De lucht die er aan komt wordt steeds zwarter en zwarter en het begint er, eerlijk gezegd, een beetje angstaanjagend uit te zien. We hopen nog even dat de weg afbuigt, naar daar waar het wat minder donker is, maar dat gebeurt niet. Het begint te regenen, eerst een paar spetters en dan worden de druppels al groter en groter. De ruitenwissers kunnen het amper bijhouden. Het licht en dondert aan alle kanten. De temperatuur is inmiddels van ruim 90F (35*)gedaald naar 61F (16*). We gaan al zachter en zachter rijden en het zicht wordt bij iedere meter die we rijden minder en minder. Als we naar de zijkanten van de weg kijken, schrikken we, overal ontstaan eerst kleine, maar dan steeds groter wordende riviertjes. Het water komt overal vandaan en in no-time is er bijna alleen nog maar water langs de kant van de weg.

.....Flash flood.....

We overwegen te stoppen, maar er is geen parkeerplaats. Voorzichtig zet Benny de auto langs de kant van de weg, maar het water stroomt daar zo hard, dat het eigenlijk geen optie is. Toch maar weer, voorzichtig, rijden dan..... heel voorzichtig. We rijden werkelijk stapvoets en hebben we al wel eerder een donderbui meegemaakt, dit slaat alles. We kijken elkaar aan en dit is écht niet leuk meer, dit is beangstigend.

Ten slotte begint het ook nog te hagelen. We zien nu dus echt helemaal niets meer!! We stoppen. We staan midden op de weg, maar we kunnen gewoon niet verder meer rijden. Als we een tijdje stilgestaan hebben, lijkt het ietsjes minder te worden. Voorzichtig maar weer proberen dus, we kunnen hier niet blijven staan. Stapvoets rijden we verder en gelukkig is er een klein eindje verder een turn out, waar inmiddels nog een auto, met alarmlichten aan staat. We stoppen!!

Oh, en mocht je twijfelen over wat je ziet?? Water, alleen maar water en dat witte?? Dat is hagel!! Er is geen droge grond te zien, dit is écht één grote watervlakte!!

Ik weet niet precies hoelang we stil gestaan hebben, maar dan lijkt het toch wat lichter te worden. de auto voor ons gaat weer rijden en besluiten daar, voorzichtig, achteraan te gaan. Heel voorzichtig, want de weg is inmiddels veranderd in een ijsbaan door de hagel.

Gelukkig smelt de hagel snel en wordt de weg weer een beetje begaanbaar, maar langs de kant van de weg is het één grote, snel stromende modderpoel.

Even lijkt het nog of de donkere lucht ons 'achtervolgd' en we de bui straks nog een xtje tegenkomen, maar dat gebeurt gelukkig niet.

Als we, 20min later, bij de Thunderbird Lodge aankomen is het daar droog en zonnig!!

Na een bak koffie/thee en een stuk chocoladetaart (dat hadden we wel verdiend) zijn we inmiddels van de schrik bekomen en hebben we de rest van de middag rustig aan gedaan. We zijn naar het Canyon de Chelly Visitor's Centre geweest en hebben een parkmap opgehaald, en in de cafetaria hebben we wat gegeten.

Nu lekker ff internetten. Lfs en tot morgen!! xxoo