"Tussendoortje"

Lieve allemaal,

Even een berichtje van ons, tussen alle verhalen door. Allereerst dank jullie wel, voor alle lieve en leuke reakties op de website. Uiteraard zijn de reisverhalen voor ons zelf, om over een tijdje nog eens terug te lezen, maar we vinden het ook hartstikke leuk dat jullie met ons 'mee' reizen. Het 1e wat wij 's morgens doen is de laptop opstarten en kijken wat de reakties zijn.

We proberen zo goed mogelijk een beeld te geven wat wat wij zien en beleven, maar uiteraard is het nooit volledig. Sommige dingen zijn niet in woorden uit te drukken en sommige dingen kunnen met nog geen 100 foto's laten zien van wat je ziet en voelt als je er bent.

Grappig is ook dat we niet altijd weten van wie de reakties zijn. We hebben 2 Trudy's en we kunnen niet zien wie er reageert. Een ander vraagstuk is de Ria's. We hebben 3 Ria's die reageren, maar er staan maar 2 Ria's op onze mailinglijst. We hebben Ria van Jan, de buuf, die zo lief onze post weg haalt en de plantjes water geeft. We hebben Ria v.d Poel, die sinds kort op de lijst staat, maar dan is er nóg een Ria. Een Ria die regelmatig lieve reakties achterlaat, maar wie ohh wie is deze Ria????? Hellup!!

We hebben inmiddels gedouched en ook het ontbijt zit we weer in, de was hangt buiten in het zonnetje en over een paar minuten gaan we richting Canyon de Chelly. Het grootste gedeelte van deze reis zit er al weer op, maar uiteraard gaan we genieten van elke dag die nog komt!!

Voor nu, nogmaals dankjewel voor alle reakties, fijne avond en voor straks welterusten!!

Lfs van ons xxoo

Dag 17 Monument Valley,UT - THUNDERSTORM - Canyon de Chelly, AZ

Het lijkt een rustige dag te worden. We rijden vandaag naar Canyon de Chelly en dat is een rit van nog geen 100 miles. We onbijten op ons gemak, kopen nog een T-shirt, een pet, een dreamcatcher en een koelkastmagneet in de shop en dan checken we uit. De auto ziet helemaal rood van de M.V. stof en Anja roept dat een 'buitje voor het stof' wel lekker zou zijn, want dan spoelt de auto weer een beetje schoon.....

We stoppen in Kayente voor een kop koffie en om de tank vol te gooien en gaan dan weer verder.

We slaan af bij Indian Route 59 en de borden geven al aan dat we er over een uurtje zullen zijn. Beetje vroeg, maar wat geeft het. Na de intensieve dag van gisteren is een beetje niks doen, boekje lezen, van de zon genieten ook wel eens lekker.

We rijden op een 2-baansweg, weinig verkeer en links en rechts van de weg is ook al niet zo veel te beleven. Het landschap is vlak. In de verte komt een donkere lucht aan en we zien het lichten. We dollen dat we er recht op af rijden en dat dan iig de auto schoon zal spoelen, dat wilden we toch zo graag???

.....Be careful what you wish for.....

De lucht die er aan komt wordt steeds zwarter en zwarter en het begint er, eerlijk gezegd, een beetje angstaanjagend uit te zien. We hopen nog even dat de weg afbuigt, naar daar waar het wat minder donker is, maar dat gebeurt niet. Het begint te regenen, eerst een paar spetters en dan worden de druppels al groter en groter. De ruitenwissers kunnen het amper bijhouden. Het licht en dondert aan alle kanten. De temperatuur is inmiddels van ruim 90F (35*)gedaald naar 61F (16*). We gaan al zachter en zachter rijden en het zicht wordt bij iedere meter die we rijden minder en minder. Als we naar de zijkanten van de weg kijken, schrikken we, overal ontstaan eerst kleine, maar dan steeds groter wordende riviertjes. Het water komt overal vandaan en in no-time is er bijna alleen nog maar water langs de kant van de weg.

.....Flash flood.....

We overwegen te stoppen, maar er is geen parkeerplaats. Voorzichtig zet Benny de auto langs de kant van de weg, maar het water stroomt daar zo hard, dat het eigenlijk geen optie is. Toch maar weer, voorzichtig, rijden dan..... heel voorzichtig. We rijden werkelijk stapvoets en hebben we al wel eerder een donderbui meegemaakt, dit slaat alles. We kijken elkaar aan en dit is écht niet leuk meer, dit is beangstigend.

Oh, en mocht je twijfelen over wat je ziet?? Water, alleen maar water en dat witte?? Dat is hagel!! Er is geen droge grond te zien, dit is écht één grote watervlakte!!

Ik weet niet precies hoelang we stil gestaan hebben, maar dan lijkt het toch wat lichter te worden. de auto voor ons gaat weer rijden en besluiten daar, voorzichtig, achteraan te gaan. Heel voorzichtig, want de weg is inmiddels veranderd in een ijsbaan door de hagel.

Gelukkig smelt de hagel snel en wordt de weg weer een beetje begaanbaar, maar langs de kant van de weg is het één grote, snel stromende modderpoel.

Even lijkt het nog of de donkere lucht ons 'achtervolgd' en we de bui straks nog een xtje tegenkomen, maar dat gebeurt gelukkig niet.

Als we, 20min later, bij de Thunderbird Lodge aankomen is het daar droog en zonnig!!

Na een bak koffie/thee en een stuk chocoladetaart (dat hadden we wel verdiend) zijn we inmiddels van de schrik bekomen en hebben we de rest van de middag rustig aan gedaan. We zijn naar het Canyon de Chelly Visitor's Centre geweest en hebben een parkmap opgehaald, en in de cafetaria hebben we wat gegeten.

Nu lekker ff internetten. Lfs en tot morgen!! xxoo

Dag 16 Mystery Valley - Monument Valley Navajo Tribal Park

~ In complete awe ~

Eigenlijk is dat alles wat er te zeggen valt over de afgelopen dag.....

Er zijn geen woorden voor wat we vandaag gedaan hebben, er is geen verhaal wat kan vertellen wat we vandaag gehoord en geleerd hebben en geen 100 foto's kunnen laten zien wat we vandaag gezien hebben.....

Denk dus niet dat jullie een goed verslag van deze dag krijgen, want dat kunnen we jullie niet geven, niet vandaag. Het lichaam is te moe en het hoofd is te vol.....

Maar uiteraard gaan we wel een poging wagen om jullie een béétje een indruk te geven.

Om precies 9.00am staat onze tour guide voor het hotel op ons te wachten. Hij stelt zich voor als Patrick en is een Navajo Indiaan. Hij heeft een 4-weel truck bij zich, waar we achterin een open bak kunnen zitten. Er staat een koelbox vol met ijs en flessen free water en hij staat de gehele dag voor ons klaar. Hij zal ons eerst Mysteryland laten zien (niet toegankelijk zonder guide), daarna hebben we een uur om in het hotel wat te eten en vervolgens gaan we naar Monument Valley, waar we buiten de 'gewone' 17mile tourist drive, ook het 'restricted' achterland zullen gaan bekijken.

We rijden het park uit, na 2mile is onze eerste stop en er zullen er nog velen volgen. Hij verteld gepassioneerd over de Navajo geschiedenis, over zijn voorouder en waar en hoe hij is opgegroeid. Hij vraagt om onze fantasie zijn gang te laten gaan en laat ons 'rotsen' zien die Brigham's Tomb, King on his Throne, Stagecoach, The Bear and the Rabbit, Castle butte en Big Chief heten. We herkennen ze allemaal! Hij verteld over Sentinel Mesa waar de Anasazi's op leefden en beneden, in de valley, hun familie, vrienden, stamgenoten afgeslacht zagen worden. De Mesa wordt inmiddels gerespecteerd, omdat er overblijfselen van de Anasazi's op gevonden zijn.

We rijden een stukje de 163 over en dan gaan we off road, waar hij ons petroglyphen en Anasazi woningen laat zien.

Later zulen we nog veel meer van deze Petroglyphe's tegenkomen en bij allemaal heeft hij een verhaal. Hij laat (foto boven) zien hoe de tekeningen van de zelfde dieren met de jaren veranderden, wat weer laat zien dat ook de dieren met de tijd er anders uit gingen zien. Hij laat ons tekeningen zien van figuren met een ovaal gevormd hoofd met een soort van antenne erop. Er zijn 'raketten' bij getekend. De figuren lijken op de 'aliens' zoals we ze nu uit de film kennen en hij laat ons weten dat hij vreselijk graag een x terug in de tijd wil om te weten te komen wat al die Petroglyphe's betekenen. De tekeningen vertellen een verhaal, dat weet hij zeker.

De volgende stop is een Arch, wij klimmen naar boven en Patrick zorgt voor de foto's.

Hij legt uit dat er zoveel % ijzer in de rotsen zit, dat dat de reden is dat ze rood zijn. Rood is ook de 'weg' waar we over rjden. Rood zand en vreslijk hobbelig. Gisteravond heeft het ook nog geregend, dus dat is dubbele pret

Hij vertelt ons over het gebruik van planten door de Navajo's en hij legt uit hoe je de wortel van een Yuka plant kunt pellen, dit moet verpulveren en vermengen met water en je hebt een geweldige shampoo. Het maakt je haar gezonder en het gaat er veel sneller van groeien. Hij laat zien dat hij zijn haar heeft afgeknipt en hoeveel het in 3 mnd is gegroeid. Later, als we in M.V. zijn laat hij nog een plant zien, waar je de bladeren van kunt gebruiken voor een gezonde huid en tegen acne.

Het is inmiddels kwart voor 1 als we terug zijn bij het hotel. Hij komt ons over een uur weer ophalen voor het 2e deel van de tour. We kopen een sandwich, eten die op balkon op, komen even bij van alle indrukken en dan is het alweer tijd om te gaan. Als we naar buiten lopen, komt hij al weer aanrijden en vraagt of we er klaar voor zijn. UIteraard!! Het 1e stuk rijden we over de 17mile tourist drive. Dat is even wennen. Kwamen we vanochtend, bijna, niemand tegen, nu is het een rits van auto's die allemaal dezelfde kant op gaan.

We stoppen bij John Ford's Point (de man die er voor gezorgd heeft dat John Wayne beroemd werd door films op te gaan nemen in M.V.) en hij laat ons de Three Sisters zien. Drie nonnen met hun gezicht naar rechts gewend. De linker heeft haar handen samen en de rechter heeft haar handen over elkaar onder haar habijt.....

Na de Three Sisters brengt hij ons naar Suns Eye..... let op de wimpers!!

Van Suns Eye gaan we naar Ear of the Wind

....en laat hij ons een plek zien, waar altijd water staat. Zelfs nu het zomer is en vreselijk droog, staat er water in de poel.... en hij is net de enige die dat weet. Er lopen paarden in de buurt. We hebben geluk, zegt hij en neemt zelf ook wat foto's....

We stoppen nog op een, inmiddels afgesloten, plek. Er staan wat Anasazi woningen en hij verteld dat je er een aantal jaren geleden gewoon rond kon lopen, tot dat zijn broer (ook tour guide) iets op de grond zag liggen wat hij niet thuis kon brengen. Hij schoof het zand wat opzij met zijn voet en ontdekte dat het beenderen waren. Na onderzoek bleken het Anasazi botten te zijn. Nu is de plek afgezet en zijn de botten beschermd met een graf van takken en bladeren.

Bij de volgende stop, een Hogan in de rotsen met een Indianen figuur én een rabbit, staan nog 2 tour-drives en de guides trakteren ons op wat Navajo fluit muziek....

De laatste stop off-road is de Totem Pole, waar Clint eastwood bovenop heeft gestaan in één van zijn films.....

We rijden dwars door de (droge) rivier richting tourist-drive.....

.....en stoppen dan bij de Cube.

Heeft hij ons de hele dag van alles geleerd over de Anasazi's en de Navajo's, nu stoppen we bij Artist's point en vertelt hij over dat waar Monument Valley zo beroemd door geworden is; Movies. Hij laat zien waar Back to the Future III is opgenomen......

.....waar Tom Cruise in Mission Impossible II aan de cliff hing.....

.....en als klap op de vuurpijl verteld hij dat de nieuwe film van Johnny Depp - The Lone Ranger, die uitkomt in 2013 hier opgenomen is. Hij verteld dat Johnny half Navajo is en dat het een eer was hem in het park te hebben en hij verteld dat wij lopen waar Johnny ook gelopen heeft......

We stoppen nog bij John Wayne's boot....

.....en dan gaan we terug naar het hotel. Het is inmiddels half 6!! Nadat we hem meerdere malen bedankt hebben nemen we afscheid.

What a great day!!!

Dag 15 Mesa Verde N.P, CO - Monument Valley Navajo Tribal Park, UT

Vandaag gaat het dan toch eindelijk gebeuren. Dat, waar we eigenlijk al sinds onze 1e reis in 2006 op wachten..... We gaan naar Monument Valley!!

In 2006 - The best of the West, viel het net buiten de route, in 2008 - Route 66, paste het niet in het reisplan en in 2010 - USA/Canada Best of both worlds kwamen we al helemaal niet in de buurt. Dit jaar besloten we het anders te doen. M.V. kwam als 1e op de to-do-list en vervolgens hebben we de rest van de reis samengesteld. Zo kan het natuurlijk ook!

Na het ontbijt rijden we terug naar Cortez, dan nemen we State Highway 160 naar Bluff en vandaar de Scenic Byway 163 naar M.V. Het eerste gedeelte van de trip is voornamelijk plat, dor en droog. Meer rotsgrond dan groen en wat ons nog het meeste verbaasd......langs de weg een truckload van lege flessen!! We zijn al in aardig wat Staten geweest, overal zien we de borden van $100 fine of meer als je rommel achterlaat. Nergens ligt er dan ook troep, maar hier schijnt het ze niet te deren. Werkelijk tientallen miles lang ligt de berm vol met lege (bier)flesjes, onbegrijpelijk!!

We stoppen, uiteraard, voor koffie en een pafke...

..... en als we stoppen doen we dat, toevallig, op een wel heel bijzonder plekje.....

~ FORREST GUMP ended his crosscountry run at this spot 1980 ~

Voor de volgende stop rijden we een klein stukje om, maar als je er dan toch in de buurt bent...

Four corners: de enige plek in de V.S waar 4 staten. Colorado, Arizona, New-Mexico en Colorado, bij elkaar komen op 1 punt!

Terug op de 163 komt dan toch eindelijk M.V. in zicht...

Nog een paar mile en dan rijden we het Navajo Tribal Park binnen.

The View Hotel ligt prachtig. Het is en vrij nieuw en ook het enige hotel in het park. Onze kamer is nog niet klaar, dus genieten we op het terras van het uitzicht en verlekkeren ons alvast in de Trading Post aan al het Navajo moois wat er te koop is.

Er is maar 1 weg die door M.V. loopt, een 17 mile unpaved dirt road, oftewel 27km onverhard rood zand wegdek. We besluiten een tour te boeken. Niet zozeer vanwege de onverharde weg, dat hebben we al eerder gereden deze vakantie, maar wel omdat Benny dan ook genieten, ipv te sturen en op het wegdek te letten én omdat de tour ons brengt waar we met de auto zelf niet mogen komen. We hebben de keuze uit een simpele 1,5u tour, een uitgebreidde 2,5u tour én een uit 2 delen bestaande 'dag'tour. De 1e helt van de tour gaat door M.V. en de 2e helft van de tour gaat naar Mystery Valley. We hoeven niet zo lang na te denken. We boeken de full-day tour. Om 9.00u worden we opgehaald in de lobby van het hotel, als we terug zijn bepalen we zelf hoelang we willen 'pauzeren' en daarna begint de 2e helft van de tour. We hebben een personal driver met een open-vehicle de hele dag tot onze beschikking. We like!!

Inmiddels is de kamer ook weer schoon en fris en kunnen we inchecken. We weten dat we een Valley View room hebben, maar toch.....

Het mooie uitzicht vanaf het balkon is echter maar van korte duur, want er komt een zandstorm onze kant op!!

Om zes uur gaan we eten in het hotelrestaurant. Ik zal jullie besparen wat we gegeten hebben. Het was weer veel, té veel en daar laat ik het deze x maar bij.

Terug in de hotelkamer komen we tot de ontdekking dat we toch internet hebben. Tijd dus voor de website en, wat Benny betreft, tijd voor de flatscreen tv die aan de muur hangt!!

Tot morgen! x

Dag 14 Mesa Verde N.P

Vandaag een bijzondere dag.

Mesa Verde is het enige Nationale Park in Amerika waar het niet gaat om de natuur, maar om de geschiedenis van de vroegere bewoners. Ongeveer 1500 tot 1300 jaar geleden vestigde een groep Indianen zich op een dichtbegroeide hoogvlakte in het zuidwesten van de staat Colorado. De naam van dit gebied, Mesa Verde, betekent 'groene tafel'. In het zuiden van dit gebied liggen veel ravijnen, waar de Indianen op beschutte plekken rotswoningen hebben gebouwd. Omstreeks het einde van de 13e eeuw lieten ze hun nederzettingen om nog onopgehelderde redenen in de steek, waarbij ze veel van hun persoonlijke bezittingen achterlieten. De rotsnederzettingen en de andere vroege sporen van menselijke bewoning in dit gebied, behoren tot meest omvangrijke en best bewaarde archeologische vondsten in heel Amerika. Sommige van de oude nederzettingen mogen - onder begeleiding van een Park Ranger - worden bezocht.

En dat is wat we vandaag gaan doen. De wekker loopt om half 7 af en nog voor het 8 uur is zitten we aan het ontbijt. We hebben tickets voor de Cliff Palace tour van 9.30u, maar we zijn zo vroeg dat de 1e tour van vandaag (9.00am) nog niet vertrokken is. We vragen de tour Ranger of we mee kunnen en gelukkig zijn er een aantal mensen niet, dus is het geen probleem.

Cliff Palace is de grootste cliff dwelling (prehistorische woningen) in Mesa Verde N.P

Als 1e worden we gewaarschuwd voor de wandeling, die niet makkelijk zal zijn. Een natuurlijke stenen pad met oneffen treden en een aantal ladders moeten afgedaald/beklommen worden.Maar het is de moeite waard!! Mede dankkzij onze Ranger die zelf Navajo indiaan is en met ongelofelijk veel passie verteld over de geschiedenis van zijn voorouders.

In de 217 kamers, 30m onder de overhangende rotswand, woonden ooit meer dan 200 mensen. De grot is 18,3m diep en 27,5m breed.

Uitleg over één van de 23 Kiva's Hopi woord voor ceremonial room) van Cliff Palace

Als we terug bij de auto zijn, blazen we eerst even uit van de inspanning én van alles wat we gehoord/gezien hebben.

De volgende stop is Cliff Dwelling Square Tower House, met 80 kamers. Het dorpje dankt z'n naam aan de hoogste toren van het park: dit gebouw telt vier verdiepingen en is 8m hoog.

Vervolgens komen we bij Sunview Point, waar we een prachtig zicht hebben op Cliff Palace. Hier kun je goed zien, hoe dit 'dorp' verstopt lag onder de rotsen.

We brengen een bezoek aan het Chapin Mesa Museum en eten een HotDog om daarna af te dalen naar het Spruce Tree House. Het pad loopt, in de volle zon, bijna steil naar beneden en we realiseren ons dan ook meteen dat we dezelfde weg weer terug moeten

The Spruce Tree House heeft 130 kamers en 8 kiva's. Er hebben 60 tot 80 mensen in gewoond.

Met deze wandeltocht zijn we meteen door de bezichtigingen aan deze kant van het park heen. We moeten nu terug naar het Visitor's Centre om van daar uit de rest van het park te bezichtigen. Toevvallig ligt ons hotel ook daar, dus we gaan eerst terug naar het hotel om even uit de rusten en wat te drinken op het balkon. Na een uurtje vertrekken we weer. Het is 20mls berg op naar het Ranger Station, waar een trammetje ons verder zal brengen. We laten ons heerlijk rondrijden en stoppen nog een aantal xen voor foto/film, maar eigenlijk zijn we helemaal afgeserveerd!! De warmte, het klimmen, de indrukken.......

We eten weer in hotel. Forel met rijst en spinazie voor Anja en kippenborst met rijst en groente voor Benny. We hebben allebei cinnamon cookies met mascarpone cheese en een soort van rode besjes/pitjes??? geen idee wat het was, na. Heerlijk weer.

Nu uitgeblust achter de pc en Benny zit op het balkon met de koptelefoon een concert te beluisteren op het tablet.

Morgen op weg naar Monument Valley en wederom geen idee of we daar internet hebben. We'll see!! Voor nu, wat ons betreft welterusten! xx

Dag 13 Moab, UT - Mesa Verde N.P, CO

Vandaag weer een dag van auto rijden. We vertrekken uit Moab en gaan richting Mesa Verde N.P in Colorado.

We ontbijten bij Zax, waar Benny zijn dagelijkse portie calorieën naar binnen werkt en Anja is blij met weer gewoon yoghurt met vers fruit.

Rond half elf checken we uit en gaan we op weg. Als we ongeveer 10 mile buiten Moab zijn komen we het volgende tegen...

Nieuwsgierig als we zijn stoppen we uiteraard even en wat we tegenkomen?? Dat gebeurt dus alleen in de VS. Een parkeerplaats helemaal 'ingericht' met 'gekkigheid'. De foto's spreken voor zich.....

De volgende is geen gekkigheid maar gewoon echt

Oh, en Mater uit de Disney movie Cars was er ook...

We kijken er wel een half uur rond en stappen dan weer in de auto. Onderweg verder niets bijzonders te melden. de weg is vlak tot heuvelachtig en we stoppen een x voor koffie en een x om te tanken, voor we Mesa Verde N.P. binnen rijden.

Ons hotel ligt 15km binnen het park, tegenover het Visitor's Centre, maar nog voor we zo ver zijn schiet Benny ineens vol in de remmen. Er steekt een black bear achter onze auto de weg over. Uiteraard even uitgestapt voor een foto. Helaas loopt hij van ons weg, dus is slechts zijn berenachterkant zichtbaar

Het hotel ligt echt prachtig tegen een berghelling aan en we hebben een kamer met balkon on the edge.

We checken in en komen dan tot de ontdekking dat we geen telefoon, geen tv, maar dus wel Wi-Fi hebben!

.....en ja, dit was ook het uitzicht vanaf het balkon! Geweldig!

Na de koffie lopen we naar het Visitor's Centre, waar we tickets halen voor een guided tour morgen. Start 09.30am, dat wordt vroeg uit bed dus.

We eten in het restaurant bij het hotel en hoe lekker was dat!! Vooraf nemen we een Ceasar salad en als hoofdgerecht delen we een 'mixed grill' van Elk (eland), Quail (kwartel) en een sausage van wild horse (paardenvlees) met gegrilde groente en chili mashpotato. Er is ook nog ruimte voor desert; Benny heeft een dubbele browie met ijs en Anja heeft een puntje taart van kaneelkoek, chocolademousse en bananacream.

Het uitzicht vanuit het restaurant is al even mooi als vanuit de hotelkamer en tijdens het eten zien we nogmaals een deer en galopperen er een aantal wilde paarden voorbij.

Terug op de hotelkamer als we op het balkon nog een bakkie thee drinken en het 'zachtjes' begint te onweren/regenen zien we nog een hele kudde met herten de weg oversteken. Beautiful!!

Nu dus toch, dankzij Wi-Fi de website updaten en dan vroeg naar bed. Morgen een lange dag in Mesa verde N.P.

Dag 12 Canyonlands N.P

Vandaag maken we een 'vroeg' reisverslag, de dag is nog niet om. Zitten we meestal pas om 10.00pm achter de pc, nu is het nog maar 19.00pm en dat heeft een reden.....

We slapen uit vandaag! pas om 8.55am worden we wakker. We kijken snel of er nog reakties zijn op de foto's van gisteren, douchen, ontbijten en weg.

Als eerste rijden we naar Dead Horse Point Statepark. Dead Horse Point is een klein, hoog gelegen park, dat vooral bekend is dankzij het schitterende uitzicht over de 600 meter lager gelegen Colorado River die daar met een grote bocht om een rotsplateau heendraait.Op één plaats is het rotsplateau waarop het park ligt nog geen 30 meter breed, waardoor het verder gelegen gedeelte als een soort van schiereiland in het landschap staat. Vroeger werden wilde paarden door cowboys naar dit punt gedreven, waarna de smalle doorgang met een hek werd afgesloten. De beste paarden werden getemd, de overige paarden werden gewoonlijk weer vrijgelaten. Volgens een oude legende is het één keer voorgekomen dat de opgesloten paarden bovenop het rotsplateau aan hun lot werden overgelaten; de beesten stierven door een gebrek aan water. Het park dankt haar naam aan dit oude verhaal.

Van daar gaan we naar Canyonlands, wat maar een paar miles verderop ligt.

De eerste stop is de Shafer Canyon Overlook.

Vervolgens gaan we op weg naar de Grand View point Overlook. We parkeren de auto en gewapend met water en foto/filmspullen gaan we op weg. En dan gebeurt er iets wat je dus werkelijk niet kunt geloven. Je komt een bekende tegen!! Ruim 8000km van huis ben je dan komen ze recht op je af lopen, uiteraard al even verbaasd als wij....

Familie van der Giessen uit Papendrecht

Hoe weird is dat??? Ze verblijven in het zelfde dorp als wij, alleen in een ander hotel. Gisteren waren we beide in Arches, maar hebben we elkaar niet gezien en nu staan zelfs onze auto's naast elkaar geparkeerd!!

Dan toch naar het Grand View Point Overlook

Daarna stoppen we bij de Buck Canyon Overlook

Tot slot rijden we naar Upheaval Dome waar we een korte, maar heftige trail naar boven lopen.

En geloof me, terug naar beneden gaat een stuk makkelijker!

En nu is het dus inmiddels half 8. we gaan opfrissen, omkleden en dan op naar onze dinnerdate!! Have a great evening! xx

Oh, nog even dit.....Morgen rijden we naar Mesa Verde en ik heb geen idee of we daar internet hebben, dussss.....misschien tot morgen, misschien tot laterrrrrrrrrrr

Het is half 12 nu en we zijn net terug. Gezellige avond gehad met Cor, Anneke en Ingeborg van der Giessen.

Dag 11 Arches N.P

Het B.W. Greenwell Inn heeft geen ontbijtruimte, maar we hebben een voucher gekregen voor een free American breakfast aan de overkant bij het Pancake House. Het is er helemaal vol als we aankomen en we moeten dan ook zo'n 10min wachten op een tafeltje. We bestellen koffie en jus d'orange en dan zien we wel wat ons gratis ontbijt ons brengt..... Ajjjjj, Benny's ogen glimmen, scrambled eggs, bacon, sausage and hashbrowns!! Okay.... dit is dus werkelijk héél wat anders dan de yoghurt en het verse fruit dat Anja anders naar binnen werkt. Ze komt nog niet tot op de helft

Na het ontbijt pakken we de spullen in (water, energiebar, zonnenbrillen, foto/film app. en natuurlijk een map van het N.P) en dan gaan we op weg naar het Arches N.P.

We zijn nog maar net in het park, als het 1e viewpoint al in zicht is. Park Avenue.

Vervolgens stoppen we bij Balanced Rock.

We rijden een stukje door en we zijn weer één en al ohhh en ahhhh. Wat is dat allemaal weer bijzonder. We weten dat we dat (bijna) dagelijks zeggen en we weten dat het misschien wat afgezaagd wordt en we weten dat het op de foto's misschien wel allemaal hetzelfde lijkt, maar dat is dus als je er langs rijdt of midden in staat helemaal anders. We kunnen wel 100 foto's plaatsen, maar niet één foto laat zien, laat voelen wat je hier ziet/voelt. Het is allemaal zo gigantisch groot en indrukwekkend dat alleen als je er naast staat, alleen als je het aan kunt. raken, je kunt voelen hoe vreselijk machtig de natuur is en hoe nietig, hoe klein, hoe onbetekenend wij als mensen zijn. De natuur gaat zijn eigen gang en geen mens die daar ook maar iets aan kan doen.

De volgende stop is de Window Section en dan is het tijd om de nieuwe loopschoenen van Anja uit te proberen.

We lopen het Windows Trail. Een wandeling van ongeveer een uur die langs drie Arches loopt. North Window

South Window

en Turret Arch

De volgende stop is bij Delicate Arch.

Dan rijden we door naar Sand Dune Arch. We lopen een korte trail door verschrikkelijk mul zand, maar wel prachtig van kleur. We moeten door een smalle kier in de rotsen....

.....om vervolgens de volle wind in het gezicht te krijgen en we zandhappen tot we bij de Sand Dune Arch zijn. Het is het waard!!

We bezichtigen nog Skyline Arch.....

.....en dan rijden we rustig aan terug naar het hotel. Tijd voor koffie/thee, een duik in het zwembad én een wasbeurt voor de 'Sand Dune sokken'. En als bewijs dat niet alleen Anja de huishoudelijke klusjes doet....

We eten bij Zax aan de overkant van het hotel. Anja heeft een heerlijke Ceasar Salad met shrimps en Benny een pasta met chicken, beide met garlic bread. We delen een soort van flat chocolate cookie, warm uit de oven nog in het bakblik, met ice cream en chocolate en caramel sauce......