Dag 23 Peach Springs - Lake Havasu City, AZ

Vandaag een korte rit op het programma.

We zijn al vroeg (7.15u) wakker en na het ontbit rijden we om half 9 weg. We moeten eerst weer de Route 66 uitrijden naar Kingman. Bij de 1e de beste pomp halen we koffie en tanken we de auto vol, tenminste......tanken we hier anders zonder iemand te zien of te spreken (betalen met creditcard aan de pomp), hier langs de Route 66 wordt de auto voor je volgetankt én worden de ramen weer spik en span schoongepoetst! Route 66 service heet dat!!

Bij het volgende dorpje, Hackberry, stoppen we even. We kennen dit nog uit 2008 en het is te leuk om voorbij te rijden.

Als we, rond half 10, weer verder rijden geeft de thermometer al weer ruim 90*F aan.

Om 12u checken we in bij het Bridgewater Motel. We zijn inmiddels in de 'triplets' beland, oftewel; het is ruim boven de 100*F. We worden geadviseerd om naar het meer te gaan, maar (eigenwijs als we zijn) willen we natuurlijk eerst naar de London Bridge.

De London Bridge lag eerst over de Theems in London, tot de brug door ging zakken, omdat het de vele auto's die er over heen gingen niet meer kon dragen. De burgemeester van London zette de brug te koop en in1968 werd deze verkocht aan de stichter van Lake Havasu City, Mc Culloch. Steen voor steen werd genummerd, afgebroken, verscheept naar Long Beach en naar Lake Havasu vervoerd, waar bleek dat er niets was, wat de brug kon overspannen.

De oplossing?? McCulloch liet een kanaal graven, waar de brug precies over heen paste! In 1969 werd de brug geopend, in het bijzijn van Mc Culloch én de burgemeester van London!! Nog een leuk weetje; de lampen op de brug zijn gegoten van de kanonnen van Napoleon.....

Maar goed, we zijn door het park naar de brug gelopen, maar het is eigenlijk veel en veel te warm. Het loopt hier inmiddels tegen de 50*C en dat is dus heet, errug heet!!

We gaan, helemaal doorgezweten, terug naar het motel, nemen een duik in het, al even warme, zwembad en lopen dan, nog steeds nat, naar de rivier waar we de hele middag in liggen!! Heerlijk.

We gaan om 7pm, aan de voet van de brug eten.....jammie.....

Als we terug gaan naar het hotel is het buiten nog steeds ruim 100*F.

We liggen vroeg, helemaal afgeserveerd, in bed. Gelukkig is het binnen, met de airco aan, heerlijk koel.

Dag 22 Grand Canyon Skywalk

Vandaag gaan we naar de Grand Canyon West, de Skywalk.

De Skywalk is een in 2007 geopend, 'zwevend' glazen platform boven de Gr. Canyon. Het hoefijzervormige glasbalkon steekt 22m uit en door de glazen bodem kijk je zo'n 400m de Canyon in. Verderop zie je de Colorado River op 1200m diepte stromen.

Na een simpel, maar heerlijk continental breakfast gaan we om half 10 op weg. We rijden de Route 66 tot aan Kingman en gaan dan via Stockton Hill Road, richting Gr. Canyon West. De laatste 15miles is 'unpaved dirt road', oftewel onverhard stoffig wegdek. De hele rit neemt 2,5u in beslag.

We mogen niet met de auto naar de Skywalk. Er is een parkeerplaats met een giftshop (duhh) en daar kun je tickets kopen. Moet je betalen om op de Skywalk te lopen, je moet ook betalen om de laatste 5miles met de shuttlebus mee te mogen. We nemen het hele pakket; shuttle Skywalk, meal én $5,- korting in de giftshop $$$$

Er staat een behoorlijke rij en pas als de 5e bus voorbij komt kunnen we mee. Binnen 5min zijn we bij Eaglepoint, waar de Skywalk is.

En zo ziet de Skywalk er dus vanaf de zijkant uit.....

Er zijn kluisjes, want je mag geen persoonlijke bezittingen (incl. fotocamera's) mee nemen op de Skywalk. Dit ter bescherming van het glas en om te voorkomen dat de Canyon straks vol ligt met gedropte voorwerpen. Als alles opgeborgen is ga je nog door de metaaldetector. 'Just checking'

. Vervolgens krijg je nog papieren overschoenen en dan mag je toch eindelijk de Skywalk op. Het is een vreemd gevoel om op het glas te stappen.....ook al heb je geen hoogtevrees en is 400m écht niet zo diep (we zijn in 2008 op de Sears Tower in Chicago geweest, 110 verdiepingen, 527m hoog) het is een belevenis om door het glas heen in de Canyon te kunnen kijken. Zoals ik al zei, je mag geen pers. bezittingen meenemen, dus ook geen camera!! De oplossing; professionele fotografen die foto's nemen ($$$$), maar goed je wilt tóch een herinnering, een bewijs dat je écht op de Skywalk geweest bent.....

Nadat we onze spullen én de foto opgehaald hebben, gaan we met de bus naar de volgende stop, Guano point.

Daar eten we, om half 3, onze 'gratis' maaltijd op. BBQ beef/baked chicken met mashed potatos, gravy, green beans, mais on the cob and cole slaw. Water, thee of koffie is ook nog inbegrepen.

Vervolgens gaan we weer terug naar het beginpunt. Benny koopt nog een trui en dan gaan we weer richting Peach Springs. Terug over de unpaved road.....

.....terug naar Kingman, waar we bij de Starbucks stoppen voor koffie én (eindelijk op dag 22) een double chocolate chip frappuccino met appelfritter. Yeahhh!!

Bij Kingman gaan we de Route 66 weer op richting Peach Springs. We hoeven vanavond niet meer te eten, dat is wel duidelijk. Koffie, thee en een borrel zijn voldoende.

Dag 21 Grand Canyon N.P - Peach Springs, AZ

Vandaag een korte rit van de Grand Canyon naar Peach Springs.

We genieten van een, overdadig maar heerlijk, ontbijtbuffet, checken uit en om half 10 gaan we op weg. We rijden de, kaarsrechte, State Highway 64 uit, draaien dan de I-40, richting Los Angeles, op om na een aantal miles hier weer vanaf te gaan en de Old Route 66 te volgen richting Peach Springs.

Dit is bekend terrein. We hebben immers, in 2008, de Route 66 van Chicago naar los Angeles, helemaal gereden.

Voor we in Peach Springs zijn, stoppen we in Seligman.

Waarom Seligman?? Om te beginnen is dit stuk Route 66, volgens mij, nog het langste stuk, van de originele weg, dat nog intakt is en Seligman past precies in dat plaatje.

Een 'stadje' waar de hoofdstraat helemaal Old Skool/Route 66 is.

In 2008 zijn we hier, uiteraard, ook gestopt. Nadat we alles bekeken/gefilmd en gefotografeerd hadden, kwamen we, aan het einde van de straat bij Historic Seligman Sundries terecht.

We hebben er toen een Route 66 klok gekocht en raakten aan de praat met Frank en Lynne, de eigenaars van de winkel. We hebben er koffie gedronken aan de 'bar' en ze vertelden dat ze allerlei 'souvenirs' hadden staan, die ze van klanten/touristen, van over de hele wereld, hadden gekregen. Er stond ook een kaart van Bassie en Adriaan, gesigneerd door Adriaan. Lynne vertelde dat 'die meneer' in hun winkel geweest was en ze die kaart had gegeven.Wij hebben ze toen verteld wie B&A waren én dat er een dvd was, van een reis door Amerika, die B&A gemaakt hadden. Uiteraard wisten ze dat niet en wij hebben ze toen beloofd een kopie te maken van dvd en die aan ze op te sturen.Dat hebben we, toen we eenmaal weer thuiswaren, dus ook gedaan!! Nadat ze de dvd ontvangen hadden kregen we een mailtje, dat ze met veel plezier gekeken hadden en dat de dvd inmidels tussen de andere souveniers stond! We staan op de mailinglist van Historic Seligman Sundries én inmiddels hebben ze ook een Facebook pagina.

Genoeg redenen dus om ze weer een xtje te bezoeken. De winkel is niets veranderd, wat meer Route 66 cars voor de deur, maar verder....... zelfs Lynne en Frank zijn niet veranderd.....en ja, na even speuren vinden we idd de B&A dvd tussen alle souvenirs. Frank is met een klant bezig, maar als we Lynne aanspreken, vind ze het geweldig dat we er weer zijn. Ze schenkt koffie in en ze vist ook meteen de dvd te voorschijn. Als Frank erbij komt weet ook hij meteen weer wie we zijn en roept "Anya, from Facebook". We krijgen koffie en we 'signeren' de dvd!! We are famous!!

Uiteraard wordt er ook nog een foto gemaakt. Frank, Lynne, Benny & Anja, incl. de gesigneerde B&A dvd.

Geweldig toch!!

We kopen nog een Zippo aansteker (Benny) en een koelkastmagneet (Anja),.De koffie is gratis!! Na een big hug en een 'tot volgend jaar'

nemen we afscheid, maar niet nadat we beloofd hebben de foto vanavond meteen op Fb te zetten, wat we dan ook inmiddels al gedaan hebben.

De reaktie van Lynne;

Thanks to Anja and Benny we have a Bassie and Adrian DVD that they sent us from Holland. It was good to see both of you again.

What a wonderful surprise to see our friends, Anja and Benny, from the Netherlands today.... they last visited us in 2008. A truly special couple!

Anja, you and Benny added a sparkle to our day! Enjoy your travels... thank you for including us in your 2012 trip to the U.S.!

Frank & Lynne it was nice to see you too, again!! xx

Om half 2 zijn we in Peach Springs, waar (Anja) de rest van de middag geniet van de zon en het zoutwater zwembad en Benny, (die het na 1 duik in het zwembad te heet vind buiten) zijn koffer opruimt, zijn wasje doet en wat tv kijkt.

We eten Navajo stew met fried bread, in het restaurant van het hotel. Heerlijk! We delen daarna nog een sundea icecream.

Morgen naar de Grand Canyon Skywalk.

Dag 20 Grand Canyon Smooth Water Adventure

Het wordt een lange dag. Om 5.45u melden we ons al Op Grand Canyon Airport voor onze plaine-jeep-boat-bus tour. Nadat we hebben ingecheckt, krijgen we onze boardingpasses, een polsbandje én een box met ontbijt. Er zit van alles in yoghurt, fruitcup, muffin, energiebar, jus d'orange, crackers en cheese. Jammie!! Ondertussen staat het vliegtuig(je) al klaar voor vertrek.

Om 6.20u vertrekken we. Incl de piloot gaan er 10pers in dit éénmotorige vliegtuigje. We zitten helemaal achterin. Er is voor iedereen een koptelefoon met informatie over de vlucht van Grand Canyon naar Page, waar onze Jeeptour zal beginnen.

Hebben we in 2006 ook al eens met zo'n zelfde soort vliegtuigje over de Gr. Canyon gevlogen, het blijft een adembenemend gezicht, deze Canyon met een lengte van 446km, een diepte van zo'n 1829m en een breedte varierend van 16-29km met in de diepte de Colorado River.

We vliegen over de Horse Shoe Bend in de Glen Canyon, waar we later vandaag omheen zullen varen....

.....en over de Glen Canyon Dam, waar we in 2006 op én in geweest zijn. Nu vliegen we er overheen, straks zal onze boottocht aan de voet er van beginnen.

Nadat we geland zijn op Page Airport, worden we opgehaald door een Jeep die ons naar de Antelope Canyon zal brengen. De (vrouwelijk) tourguide rijdt met een noodvaart door Page én met een noodvaart over de brede zandweg die ons naar de ingang van de Canyon brengt.

De Antelope Canyon zelf is prachtig. Ziet het er in 1e instantie niet bijzonder uit als je er in loopt, het zonlicht dat door de kieren in de Canyon komt, geeft een prachtg effect aan de foto's.

Na deze tour worden we afgezet bij de Company die de boottocht zal verzorgen. We moeten een half uurtje wachten en worden dan door een touringcar opgehaald, die ons naar de Glen Canyon Dam zal brengen. In de bus krijgen we een lunchpakket aangeboden, met een turkey-sandwich, een appel, sweets & nuts, lolly, chips en chocolate chip cookies. We gaan met de bus het, streng beveiligde (we worden gecontroleerd op wapens!), terrein van de Glen Canyon Dam op waar we via een smalle 1,5km lange tunnel aan de andere kant van de dam weer boven de grond komen.

Daar stappen we uit en via een loopbrug langs de rotsen (helm verplicht).....

.....komen we bij onze boot terecht. Na wat instructies kan de tocht beginnen. We varen 15,5miles over de Colorado River en waar de Glen Canyon overgaat in de Grand Canyon zullen we weer aan land gaan.

Hoe heerlijk is dit....

Hoe prachtig is dit.....

We stoppen een aantal keren op een strandje om de benen te strekken en om de lunch op te eten. Bij de 1e stop is een korte trail naar wat Anasazi Petroglyphes.

We hebben een gezellige tourguide die van alles vertelt (zin én onzin

) over de Canyon, de Colorado River en de flora en fauna.

We spotten een aantal wilde paarden, een squirl, een grey heron (reiger), die op zijn gemak een vis naar binnen staat te werken.....

.....en, als we bijna op het eindpunt zijn, nog een bighorn sheep.

En dan is het, helaas, na een paar uur varen, weer tijd om bij Historic Lee's Ferry aan wal te gaan. De touringcar, die ons met een stop bij de Camaron Tradingpost, via de East Rim van de Gr. Canyon, terug zal brengen naar Gr. Canyon Airport staat al klaar.

Om 6pm zijn we weer terug in het hotel. Het klokje rond op stap geweest. Moe maar voldaan!!

We eten wat bij Mc. Donalds (1e x van de vakantie) en als het internet niet mee wil werken, moet de website maar wachten tot morgen.....we liggen er vroeg, héél vroeg in. Truste!!

So Sorry!!

Vandaag even geen reisverslag. Het internet is zoooo vreselijk langzaam, dat er geen eer aan te behalen is.

Hopenlijk gaat het morgen beter en dan volgen als nog reisverslag én foto's van onze plain-jeep-boat-bus tour!!

Lfs xxoo

Happy Birthday Mitchell

Is het hier nog 4 augustus, bij jullie is het al 5 augustus, wat betekent dat Mitchell vandaag jarig is!!

Je gaat het niet leuk vinden als wij je om half 8 wakker bellen, maar als wij terug komen van onze Grand Canyon dagtocht is het al weer 6 augustus bij jullie. Dus doen we het maar op deze manier.

HAPPY 27th BIRTHDAY SON!! HAVE A GREAT DAY!!

Big Hug and Much Love XX00

Dag 19 Canyon de Chelly N.M - Grand Canyon N.P, AZ

Vandaag een rustige dag in de auto.

Na het ontbijt checken we uit en gaan op weg. We rijden binnendoor naar de I-40 waar we, tot de afslag Grand Canyon N.P, zo'n 150 miles op zullen blijven. We stoppen een x voor fuel en een paar x voor koffie.

Bij Winslow maken we een kleine 'omweg' over de Route 66 om voor de 2e x de 'Corner' uit de Eagles song 'Take it Easy' te bezoeken.

Was er 4 jaar geleden nog een Eagles store op de ene en een souvenir shop op de andere hoek. De Eagles store is nu, helaas, gesloten, de eigenaresse is retired. Benny moet het dus met de souvenir shop doen, maar slaagt er uitstekend. Met 2 T-shirts (1x lange en 1x korte mouw), een Eagles puzzel, een fotoboek, een tourposter en een koelkastmagneet gaat hij tevreden (en blut

) de deur uit.

Inmiddels gaan we ook weer een uur terug in de tijd.... weird!!

Rond 4pm rijden we het terrein op van Grand Canyon Airport. We moeten de reservering van onze dagtocht van morgen nog herbevestigen en nu kunnen we meteen wat extra info over de tour verzamelen, incl het tijdstip van vertrek. 5.50am aanwezig op het vliegveld!!

We checken in bij het, voor ons bekende (3e x) Best Western Premier Grand Canyon Squire Inn, eten wat in een steakrestaurant een eindje verderop en halen wat energiebars en water voor morgen. Terug in het hotel is er tijd voor de website en een film op tv.

Vanavond op tijd naar bed, morgen zéér vroeg weer op!!

Dag 18 Canyon de Chelly N.M.

Canyon de Chelly National Monument is niet zo'n heel groot park. Het heeft een North en een South Rim met een aantal overlooks. De hoofdweg behoort tot het Navajo reservaat, de overlooks behoren tot National Parks.

We zijn er vandaag niet zo bij en of dat nu ligt aan het feit dat er links en rechts van de weg groepjes schijnbaar 'onbewoonbaar' verklaarde woningen staan, met een gigantische bende er om heen, maar waar dus nog wel Navajo's wonen of aan de rommel die in de in de berm van de weg ligt of aan een groepje vreselijke drukke Italianen die absoluut geen respect/oog hebben voor de natuur, maar wel overal opduiken waar wij ook zijn, of aan het feit dat je vanaf de overlooks een lens van een meter lang nodig hebt om daadwerkelijk te kunnen zien wat er aan de ander kant van de Canyon te zien is, of aan het feit dat we deze x bewust geen tour hebben geboekt die de Canyon in gaat en we dat misschien beter wel hadden kunnen doen. Geen idee, maar vandaag is een dag anders dan anderen.

We beginnen met de North Rim drive (Canyon del Muerto), omdat daar de minste overlooks zijn te vinden. We starten met Antelope House Overlook, waar het Navajo Fortress.....

.....en de Antelope House Ruins liggen.

Vervolgens gaan we naar Mummy Cave Overlook, waar de Mummy Cave Ruins te zien zijn.

Tot slot stoppen we bij de massacre Cave Overlook, waar we geen foto's van hebben.

Het inmiddels lunchtijd, dus rijden we terug naar het hotel om een salade met tuna sandwich naar binnen te werken én een Jello puddinkje!! .....als we thuis zijn, maakt Anja wel eens Jello pudding. Lekker met een beetje lobbig geklopte slagroom. Benny eet dat niet; 'Ziet er niet uit, gadverdamme' roept hij altijd. Gisteren stonden er bekertjes Jello pudding mét room in de koeling bij de benzinepomp. Couldn't resist!! Benny wilde wel proeven en zie hier: Gisteravond na het eten én vanmiddag na de lunch werkt hij een Jello puddinkje naar binnen!! Lekker hoor....

Na de lunch rijden we de South Rim Drive (Canyon de Chelly) helemaal uit, om vervolgens op de terugweg bij alle overlooks te stoppen. Allereerst stoppen we bij Spider Rock....

.....en bij Whitehouse Ruins

Als we bij Junction Overlook stoppen raakt Benny aan de praat met een Navajo die hier overal langs de weg zitten en sieraden en art work verkopen. Uiteraard gaan we niet weg zonder een tegel, beschilderd met Navajo symbolen en turquoise blauwe potterie.

De laatste stop, die een foto oplevert is Tsegi Overlook met de Chinle Wash.

Om half 5 zijn we terug in het hotel. Even tijd voor koffie/thee en een boek.

We eten weer in de hotel cafetaria. Benny heeft een Navajo taco en Anja roastbeef met mashpotato en salade. Helaas zijn Jello's op, dus we doen het met een citroen (Benny) en een choladepuddinkje (Anja).

Morgen op weg naar Grand canyon N.P, maar niet zonder een omweg te maken naar Winslow Arizona. Waarom Winslow??

Well, I'm a standing on a corner
in Winslow, Arizona
and such a fine sight to see
It's a girl, my Lord, in a flatbed
Ford slowin' down to take a look at me

The Eagles ~ Take it Easy